Απατηλό ή Αποκεκαλυμμένο Καλοκαίρι
Αυτό τον καιρό στη σκέψη μου υπάρχει υπόρρητα ένα αίσθημα απώλειας και ματαιότητας. Όχι κατάθλιψης, μα μίας ελληνικής αποτυχίας που αποκαλύφθηκε αργά για να προλάβουμε τις συνέπειες της. Αν και ήταν μία αποτυχία που μελαγχολικά την βλέπαμε προδιαγεγραμμένη, όσοι συνδέσαμε την παραμονή μας εδώ με μία ελπίδα για συμμετοχή σε μία κοινή βελτίωση στο μέλλον.. Αυτό είναι ένα παράδοξο αντιφατικό στοιχείο προς τον κόσμο που απέναντι φωτογραφίζει το ηλιοβασίλεμα ενώ πια έχει μπει το καλοκαίρι. Είναι σε αντίφαση τόσο με τις προγνώσεις καταστροφής των αριστερών στοχαστών και αρθογράφων, αν και ο όρος στοχαστής είναι κάπως καταχρηστικός σήμερα στην Ελλάδα, όσο και με την γραφική αισιοδοξία των τελευταίων οπαδών του τρέχοντος νεοελληνικού φιλελευθερισμού. Αντίφαση διότι η μελαγχολία υπάρχει εδώ και 40 χρόνια και δεν περίμενε τις οιμωγες των αντιπάλων του συστήματος από αριστερά και δεξιά. Οι ίδιες οι οιμωγές, που αναπαράγουν μονόπλευρα στερεότυπα της μίας ή της άλλης πλευράς για την πραγ...