ΑΙ: Κλειδί ή κλουβί ;

 

ΑΙ: Κλειδί ή κλουβί ;

Υπάρχουν μηχανές που είναι πολύτιμες: ο εμφυτευμένος, αυτόνομος απινιδωτης ενός παιδιού. Που τις ακουμπάς τυχαία και νιώθεις ασφάλεια και ευγνωμοσύνη για όποιον τις έφτιαξες. Που τις ακουμπάς και νιώθεις Γαλήνη. Υπάρχει το σκάκι στο Ατάρι του 1980, που από τότε μπορεί να περιείχε συνδυασμούς που δεν έβρισκε ο άνθρωπος χρήστης και έχανε. Υπάρχουν Ατάρι που προγραμματίζονταν να κάνουν κινήσεις για να βγει ένας νέος συνδυασμός. Και η ένδειξη ολοκλήρωσης του προγράμματος εβγαινε με μία ευγενική φραση..Όμως υπάρχουν και όρια: 

Ένα 40% των εφήβων σε πολλά δυτικά κράτη έχει για παρέα το ΑΙ. Κάποτε, για αυτό σε πήγαιναν σε ψυχολόγο και αν νόμιζες ότι όντως μιλάει, με εισαγγελική για απεξάρτηση και ίσως αντιψυχωσική αγωγή. Προσέξτε τα παιδιά σας. 

ΑΙ: Καθοδηγούμενος φετιχισμός

Ένας λόγος που οι κάθε είδους αφέντες όλου του κόσμου λατρεύουν την ΑΙ, τα drones και τα ρομπότ και τα υβρίδια όλων, κάθε είδους, εναέρια, υπόγεια, υποβρύχια, διαστημικά, έρποντα και βαδίζοντα, μικρά, μικροσκοπικά, μεγάλα και κάθε σχήματος, τενεκέδες και συμπράγκαλα καταστροφής και κουζινικά θανάτου, είναι ο εξής:

Οι άνθρωποι που θα έστελναν να γίνουν κιμάς είναι ελάχιστοι δημογραφικά, πολύτιμοι στους οικείους και στο σύστημα, όσο τεχνοαπάνθρωπο κι αν γίνει, και αντιστέκονται κιόλας. Η Κίνα κοινωνικά και πολιτικά, ακόμη πιο πολύ από την ΕΕ, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα και δυνητικά την ιδιότητα να γίνει το πρόβλημα με την εμπέδωση του στον ιστό της.

Και αυτό το "αντιστέκονται" είναι δίπλα "κακό": και δεν πάνε να πεθάνουν και μπορεί να προσπαθήσουν να αλλάξουν κάτι. Για αυτό η ονείρωξη των ισχυρών για στρατούς με ρομπότ, ειδικά στην Κίνα, που θα πατάς ένα κουμπί και θα τα αμολας σε διαδηλώσεις ή χωριουδάκια με μωρά.

ΑΙ: Παραμένοντας πρόσωπα, κρατώντας το κλειδί.

Για αυτό, αντί να φλερτάρουμε με τον αλγόριθμο, αντί να λέμε τα υπαρξιακά μας σε νούμερα που τρέχουν νομίζοντας ότι συνδεόμαστε όπως με τους νευρώνες μας, είναι ώρα να σκεφτούμε. Η Μηχανή δεν είναι εχθρός, είναι εργαλείο. Ασύλληπτης ελπίδας και δυνητικά δημιουργίας και χαράς, αλλά εργαλείο. Δεν είναι ο σκύλος μας, είναι η κουζίνα μας ή το αυτοκίνητο μας. Ένα αμάξι που το κλειδί κολλάει και δεν σταματάει, δεν είναι ο σκύλος μας, ούτε καν μια μύγα που δεν βγαίνει από το μπάνιο. Το αμάξι μοιάζει να απέκτησε αυτονομία, αλλά δεν έχει συνείδηση και μόνο ένας επιστημονικά αγράμματος νομίζει ότι η συνείδηση είναι λαμπάκια και αυτόματες επιλογές, που γίνονται πιο αυτόματες με τον καιρό. Μπορεί όμως ένα αυτοκίνητο που χάνει τον έλεγχο να μας ριξει στον γκρεμό και μπορεί να μας σκοτώσει αν το τηλεκατευθύνει ένας ισχυρός και το ξαμολυσει αυτοματοποιημένο στο χωριό που διαμαρτύρεται για την ποιότητα του νερού. Φτάνει πια.

Ο αλγόριθμος (ασύλληπτα χρήσιμος αν αξιοποιηθεί με εξειδικευμένο μέτρο) δεν είναι νοήμων και δεν έχει, ούτε θα αποκτήσει, συνείδηση μεγαλύτερη από την κουζίνα σας ή τα ηρεμιστικά σας. Είναι ώρα η κοινωνία να βγει από την προψυχωτική της κατάσταση και να βάλει όρια όχι μόνο στο τι βάζουμε στις μηχανές, αλλά κυρίως στους παρανοϊκούς σκοταδιστές, που ζούν με ψευδαισθήσεις και λαγνεία εξουσίας. Και φυσικά στον εαυτό της. 

Και κάτι ακόμη: Πρέπει να καταστεί παράνομο να υπάρχουν συσκευές που δεν μπορείς να τις κλείσεις οριστικά και οι απαντήσεις των μηχανών να γίνουν πολύ πιο ουδέτερες, λιγότερο γλυκές και καθόλου προσωπικές και αυτό αναφορικές. Η ΑΙ μπορεί να γίνει κλειδί και κλουβί. Είναι στο χέρι μας τι επιλέγουμε.